Θάλασσα

Κάθε μέρα σε κοιτάω και παίρνεις άλλη μορφή· για αυτό σε αγαπάω. 

Δεν σε βαριέμαι ποτέ. 

Πότε είσαι μικρή και ξεγλιστράς από τη χούφτα μου, πότε απέραντη και εγώ μικροσκοπική απέναντι σου, σε αφήνω να με καταπιείς.

Πιο πολύ μου αρέσεις γιατί κάνεις τους πάντες πιο όμορφους. 

Το βράδυ σε ντύνει το φεγγάρι και όλη η πλάση γύρω σου γιορτάζει. Κάθε φιγούρα γίνεται ένα μυθικό πλάσμα, το οποίο παλεύει. 

Για σένα.

Δεν ξέρω τι δύναμη έχεις πάνω μου. Ξέρω μόνο πως με λυτρώνεις. Τα δάκρυα μου και εσύ γίνεστε ένα και πάνε μακριά και χάνονται. Είμαι και εγώ ένα κομμάτι σου, όπως τόσα άλλα.

Μη με αρνείσαι.
Μα τί λέω; Εσύ δεν το κάνεις ποτέ.

Κάποτε θα έρθω και θα καταφέρω να σε αγγίξω. Όσο βαθειά, όσο δυνατά, όσο πολύ πάει.
Και εσύ θα αντιδράσεις για πρώτη και τελευταία φορά.
Και θα μιλήσεις και θα σ' ακούσω.
Και η φωνή σου θα γίνει προσταγή, οδηγός, ευχή και εγώ ιέρειά σου.