Redemption

 -Πες μου ότι με αγαπάς.

-Σ'αγαπάω.

-Και;

-Τι και; Σ'αγαπάω. Αυτό δεν ήθελες να ακούσεις;

-Ναι, είπε κατεβάζοντας το βλέμμα.

-Τι ζητάς από μενα;

-Θέλω να το βλέπω κάθε μέρα, πως μ'αγαπάς. Δεν μου αρκούν τα λόγια.

-Πες μου, τι θέλεις να κάνω;

-Δεν ξέρω.

-Να πάρε...

-Τι είναι αυτό...;

Το κορίτσι απλώνει τα χέρια του και κάτι απρόσμενα ζεστό και ταυτόχρονα υγρό, μοιάζει να πάλεται στο χέρι της. Τρομάζει.

-Πρόσεχε μην σου πέσει.

Ανοίγοντας τα χέρια της, πλέον το βλέπει καθαρά, κρατά μια ανθρώπινη καρδιά.

-Είναι δικιά σου, της είπε ψύχραιμα.

-Τί; Δεν την θέλω. Που τη βρήκες; είπε κοιτώντας τον αποσβολωμένη.

- Είναι δικιά μου και στην χαρίζω.

-Τι κάνεις; Είσαι τρελός;

-Ήθελες να σου δείξω την αγάπη μου. Αυτή είναι. Κρατάς όλη την αγάπη μου. Όσο χτυπάει, τόσο θα σε αγαπάω.

-Και αν την χάσω, αν την σπάσω;

-Σου έχω εμπιστοσύνη.

-Γιατί μου το κάνεις αυτό;

-Δεν σου κάνω τίποτα, τι θες; Τι θες πια; Δεν βλέπεις πως σ'αγαπώ; Να κοίτα, είπε δείχνοντας το κουτί μέσα στο οποίο βρισκόταν μία ανθρώπινη καρδιά.

-Δεν είναι αρκετό, δεν είναι αρκετό!

-Τι άλλο θες; Πες μου! Πες μου!

-Δεν ξέρω, είπε κλαίγοντας.Με αγαπάς...

-Ναι σε αγαπάω.Τι άλλο ζητάς λοιπόν; Πες μου!

-Δεν ξέρω!, είπε ουρλιάζοντας. Ξέρω μόνο πως σε βλέπω και σε μισώ. Σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ. Μισώ την καρδιά σου, την μισώ. Ποτέ δεν θα είμαι αρκετή για αυτή. Όλη μας η ζωή σε αυτό το κουτί, είπε κουνώντας το κουτί λυσασμένα. Δεν αντέχω άλλο!

-Πρόσεχε! Πρόσεχε!

-Να προσέξω τι; Τι φοβάσαι; Μην την σπάσω;,είπε χλευαστικά.

-Σε παρακαλώ, πρόσεχε.

-Αλλιώς τι; με λίγους βηματισμούς έφτασε στο μπαλκόνι και κοιτάζοντάς τον χλευαστικά άρχισε να κουνάει το κουτί πέρα δώθε.

-Αναστασία!

-Ουπς, είπε ρίχνοντας το κάτω.

-Σε παρακαλώ, εγώ είμαι. Κοίτα με, σταμάτα να με αποφεύγεις και κοίτα με.

-Τι θες;

-Άκουσε με, συγγνώμη, συγγνώμη!

-Γιατί μου ζητάς συγγνώμη;

-Σταμάτα, σε παρακαλώ, σταμάτα. Αν μπορούσα να το πάρω πίσω, θα...

-Δε με νοιάζει.

-Πες μου ότι με αγαπάς ακόμα.

-Δεν σε αγαπάω. Δε νιώθω τίποτα. Φύγε.

-Να πάρ'την. Είναι η σειρά μου!, είπε προσφέροντας του την καρδιά της.

-Χε, τι να την κάνω; είπε πετώντας την κάτω.

-Καλημέρα. Τι νέα;

-Τα ίδια. Εσύ;

-Τα ίδια.

-Τα λέμε.

-Τα λέμε.